مبنای ساخت شیشه های دوجداره، تعبیه فضای خالی بین چند لایه شیشه است. شیشه دوجداره از دو یا چند لایه شیشه تشکیل شده که توسط میله یا اسپیسر جداکننده (spacer) از یکدیگر فاصله می گیرند. در این فضای خالی هوا یا گازی مخصوص بدون رطوبت ( آرگون یا کریپتون ) با فشاری تقریباً مساوی با هوای بیرون قرار می گیرد. این لایه های شیشه در شرایط کنترل شده کارخانه ای به اسپیسر جداکننده با استفاده از درزگیر غیرقابل نفوذی می چسبند. درون اسپیسر جداکننده، با ماده رطوبت گیر پر شده که این ماده سبب جذب بخار و رطوبت هوای فضای بین دو شیشه می گردد.
اسپیسر مورد استفاده، از جنس آلومینیوم و با ضخامت های 6 ، 8 ، 10 ، 12 ، 14 ، 16 میلیمتر و حاوی ماده رطوبت گیر از نوع زئولیت می باشند. اتصال اسپیسر جداکننده آلومینیومی به شیشه از طریق بوتیل به عنوان درزگیر اولیه جهت جلوگیری از نفوذ رطوبت توسط دستگاه پرس صورت می گیرد. در قسمت بیرونی اسپیسر جداکننده نیز ماده غیر قابل نفوذی به نام پلی سولفاید به عنوان درزگیر ثانویه و با استفاده از دستگاه، تزریق می گردد.
جهت متعادل نمودن فشار هوای بین دوجداره شیشه با هوای بیرون می توان شیر دوطرفه در اطراف شیشه دوجداره نصب کرد و از کجی ظاهری و احتمال شکست آن جلوگیری نمود.
شیشه های دو جداره می توانند به صورت ترکیبی از انواع شیشه های مختلف مثل: شیشه ساده ، رنگی ، رفلکس ، لمینیت ، سکوریت و شیشه کم تابش ( Low-E ) تولید شوند.
در صورت استفاده از شیشه های کم تابش یا Low-E می توان عبور حرارت از شیشه دوجداره را تا حد ممکن کاهش داد و بدین ترتیب شیشه عایق تری بدست آورد. این شیشه ها از عبور نور و حرارت بوسیله تابش و انعکاس امواج حرارتی جلوگیری می کند. همچنین در صورت استفاده از شیشه های دو جداره و پنجره های عایق یو پی وی سی می‌توان در ازای هر مترمربع شیشه دو جداره به میزان 40 متر مکعب گاز در سال صرفه جویی کرد .
در ادامه می‌توانید با مطالعه مقاله “آشنایی با کاربردهای پنجره دوجداره” اطلاعات خود را در خصوص پنجره های دوجداره افزایش دهید.
